ปัญหาความเลื่อมล้ำทางเศรษฐกิจและสังคม

ปัญหาความเลื่อมล้ำทางเศรษฐกิจ

ปัญหาความเลื่อมล้ำทางเศรษฐกิจและสังคมของไทยในปัจจุบัน ถือว่าเป็นปัญหาที่สมควรได้รับการแก้ไขอย่างยิ่ง ถึงแม้ว่าตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา รัฐบาลจะพยายามแก้ไขปัญหานี้ แต่ก้อยังไม่ได้ผล อาจเป็นเพราะว่าไม่ได้สนใจที่จะแก้ไขปัญหานี้อย่างแท้จริง ทำให้ปัญหามันเริ่มทวีความรุนแรงมากขึ้นๆ จนระดับความเลื่อมล้ำมันห่างกันออกไปเรื่อยๆ และทวีความรุนแรงขึ้น ส่งผลกระทบต่อประเทศอย่างมาก ถ้าหากไม่ได้รับการแก้ไขอย่างจริงจัง

➽ ความเหลื่อมล้ำทางเศรษฐกิจ : คือ การกระจายรายได้ของคนจน กับคนรวย แตกต่างกันมาก

➽ความเหลื่อมล้ำทางสังคม : คือ โอกาส ทางสังคม ที่แตกต่างกันไม่ ว่าจะเป็นการศึกษา การแพทย์ การใช้ชีวิต การใช้อิทธพล ความเชื่อที่ต่างกันและการดูถูกเหยีดหยามกัน เป็นต้น

โดยความเหลื่อมล้ำทางเศรษฐกิจและสังคมนั้น มักจะเกี่ยวข้อง สัมพันธ์กันเสมอ และจะสังเกตุได้ว่าสิ่งที่เป็นตัวแบ่งฐานะทางสังคมของสังคมไทยเราส่วนใหญ่ จะใช้เงินเป็นบรรทัดฐานในการวัดระดับของคน

ปัญหาความเหลื่อมล้ำทางสังคมนั้น จะก่อให้เกิดความแตกต่างเป็นอย่างมากระหว่างคนรวยกับคนจน คนเมืองกับคนชนบท สังเกตุได้ง่ายๆในบ้านเราทั่วไป คือ

✖คนรวย ก็รวยล้นฟ้า กินใช้อย่างไรก็ไม่หมด

✖คนจน ก็จนสุดขั้ว จนไม่มีเงินติดตัว

ไม่มีข้าวกินประทังชีวิต

สาเหตุหนึ่งที่ดิฉันเห็น อาจจะเป็นเพราะสังคมเรา มีทิศทางการพัฒนาที่เน้นการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจ โดนการการพัฒนาอุตสาหกรรมและพัฒนาเมือง แต่ในทางตรงกันข้ามก็ได้ละเลยการพัฒนาเกษตรกรรมและชนบทอย่างลำเอียง ทำให้คนที่ประกอบอาชีพเกษตรกรรม ได้รับผลกระทบ อยู่ไม่ได้ จำเป็นจะต้องหาหนทางทำกินใหม่เพื่อเลี้ยงตัวเอง ทำให้มีการเข้ามาหางานและโอกาสในเมือง ทั้งในเมืองหลวงและแหล่งเมืองที่เจริญอื่นๆ เมื่ออพยพเข้ามาในเมืองก็ไม่สามารถหาที่อยู่อาศัยของตนเองได้ อาจจะเป็นเพราะที่ดินในเมืองราคาแพง เป็นต้น จึงจำเป็นต้องเข้าไปตั้งหลักแหล่งในที่ดินว่างเปล่าใกล้ที่ทำงานเพื่ออาศัย ต่อมาจึงได้ขยายกลายเป็นชุมชนแออัด ก็จะนำไปสู่ปัญหาสังคมปัญหาอื่นๆ ต่อไปอีก

ทางแก้ไขของปัญหานี้นั้น อาจจะต้องอาศัยความร่วมมือจากทุกส่วนอย่างจริงจัง และรัฐบาลต้องเป็นแกนหลัก และคงต้องแก้ไปพร้อมๆ กัน ทั้งทางเศรษฐกิจและสังคม เพราะการแก้ปัญหาความเหลื่อมล้ำ ไม่ใช่อยู่ที่คนจน แต่สิ่งสำคัญคืออยู่ที่คนรวย และกลุ่มอำนาจที่คอยขวางการแก้ปัญหานี้ เพียงเพื่อผลประโยชน์ของตนเอง ซึ่งรัฐมีอำนาจในการจัดการกับคนกลุ่มนี้ได้